اینترنت اشیا
سلام
چندی پیش اریک اشمیت - رئیس هیئت مدیره‌ی گوگل- در
انجمن اقتصاد جهانی داووس پیش‌بینی کرد که اینترنت در آینده به ماهیتی نامرئی و
ناخوآگاه بدل خواهد شد. ورزشکاری که در طول یک برنامه‌ی تمرینی حرکات فیزیکی و
تغییرات داخلی بدنش مورد مطالعه قرار می‌گیرد؛ شامپانزه‌ای که سوژه‌ی یک تحقیق
علمی است و یا قفسه‌ی خاصی در یک خوار و بار فروشی یا باک بنزین هوشمند وضعیت خود
را گزارش می‌دهند! این‌ها همگی با استفاده از فناوری اینترنت اشیاء قادر خواهند
بود اطلاعات لازم را به صورت لحظه‌ای به هر پایگاه داده‌ای که بدان متصل شده
باشند، در هر نقطه‌ای از دنیا ارسال کنند.
اینترنت اشیاء در حقیقت ایجاد شدن شبکه ای بین پدیده های غیر کامپیوتری است که ما در شبانه روز با ایشان سر و کار داریم.
یکی از بزرگ‌ترین خطرات و نگرانی‌ها در خصوص پدیده‌ی
اینترنت اشیاء، بحث حریم خصوصی است. طبق پیش‌بینی‌ای که در نمودار
بالا آمده است تعداد دستگاه‌های متصل در سال 2020 به 50میلیارد دستگاه می‌رسد[i].
در نتیجه بعلت پیچیدگی بالای ناشی از شبکه‌ی بین اشیای بهم
متصل، نیازمند سطح بالاتری از اتوماسیون و خودمختاری خواهد بود و امکانات آفلاین
شدن به راحتی در دسترس کاربر نیست[ii].
در شکل زیر یک اینفوگرافیک از سایت معتبر statista با محوریت اتومبیل های متصل به اینترنت مشاهده میکنید:
همانطوری که مشاهده می شود آینده‌ی مسیر و حرکت اینترنت، به
سمتی است که شبکه‌ی یکپارچه و منسجمی بین ابزارهای مختلف رایانه‌ای و غیر رایانه‌ای
ایجاد نماید.
آیا ما برای آن روز آماده ایم؟ چه از نظر فنی چه فرهنگی چه امنیتی و چه اجتماعی؟
واقعا سهم ایران که خود را قدرت اول منطقه میداند در یک چنین فضای مجازی چه خواهد بود؟
[i] http://www.i-scoop.eu/internet-of-things/
[ii] http://www.zoomit.ir/it-news/17205-privacy-when-internet-is-everything
