یادداشت مهندس میرزایی در خصوص جهاد در راه خدا
بسمه تعالی
شهید نواب صفوی در زمان نخست‌وزیری دکتر مصدق در زندان بود و شاه بعد از کودتای 28 مرداد به شهید نواب پیشنهاد وزارت فرهنگ را داد؛ شهید نواب آن را نپذیرفت. بیش از بیست سال بعد شهید بهشتی به خدمت آموزش و پرورش درآمد تا در تدوین کتب درسی مشارکت و تاثیرگذاری کند. این دو شهید بزرگوار راه‌های متفاوتی برای جهاد انتخاب کرده بودند. مسلماً هیچ یک از دو مسیر آسان نیست؛ زیرا یکی با خون دادن همراه است و دیگری با خون خوردن.
شهید بهشتی در جمع جوانان سپاه پاسداران سؤالی دراین‌باره را از آنها کرده بود که به نظر آنها کدامیک فضیلت بیشتری دارد خون خوردن و یا خون دادن؟
پاسخ جوانان سپاهی مشخص بود و همگی هم‌صدا گفته بودند خون دادن ولی شهید بهشتی گفتند: فضیلت خون خوردن بالاتر است.
بی‌تردید در حال حاضر نمی‌توان مانند شهید نواب
اقدام مسلحانه کرد و شهید شد و مانند شهید بهشتی‌بودن هم کار دشواری است. ولی راه
دیگری پیش‌روی جهادگران و مجاهدان فی سبیل‌ا... وجود ندارد؛ هر کس که نمی‌خواهد عمر خود را به پوچی و روزها
را به بی‌هدفی سپری کند چاره‌ای جز راه شهید بهشتی ندارد؛
آقای آهنگران در نوحه خود گفت چرا درِ شهادت را بستند و گریه کرد؛ ولی من در پاسخ به آقای آهنگران عرض می‌کنم:
ولی درِ جهاد را نبسته‌اند؛ البته جهاد به شیوة شهید بهشتی یعنی اصلاح امور آن‌هم توأم با مظلومیت.
این جهاد از اصلاح اموری که تحت اختیار خود داریم آغاز می‌شود و به اصلاح امور محیطی که در آن قرار داریم کشیده می‌شود و سپس به اصلاح امور خارج از حیطه مأموریت سازمانی کشیده می‌شود. اما در اینجا مأموریت ما معطوف به اصلاح کشور است و به عبارتی هر چه در مسیر مأموریت سازمانی تلاش شود همانا جهاد فی سبیل‌ا... محسوب می‌گردد. ان شاا...
صابر میرزایی
❤ ۞ ДtěԲéկ ۞ ❤ ...