سنگرهای دشمن جهت تسلط بر کشور در نگاه رهبری

با سلام

رهبر عزیزمون در سخنرانی ابتدای سال شون در مشهد، در قسمتی از سخنرانی به سنگرهای دشمن جهت تسلط بر کشور در زمان قبل از انقلاب و رژیم پهلوی اشاره کردن . منتهی اونطور که از فحوای کلام مشخصه ، تمام سنگرهایی که ایشون بیان کردن ، امروز در حال اتفاق افتادنه و در حقیقت رهبر ما داره بهمون تذکر میده که حواسمون باشه این سنگرها رو به دست دشمن ندیم .

ایشان اعتقاد دارند که آمریکایی ها به دنبال این هستند که این سنگرها رو دوباره احیا کنند چرا که از این طریق، تسلط خیلی بیشتر و عملیاتی تری رو روی کشور داشتند و هرکاری میخواستند میکردند :

«.............. در کشور ما، در طول این حدود پنجاه یا شصت سال -یعنی در دوره‌ی حکومت پهلوی و مقداری قبل از آن- اوّل انگلیس‌ها، بعد هم آمریکایی‌ها زمام امور را در دست داشتند و هر کاری میخواستند میکردند؛ مثلاً حکومت پهلوی را سرِ کار آوردند؛ رضاخان را سرِ کار آوردند و بعد که به جهتی از او دلخور شدند، او را بردند، محمّدرضا را آوردند؛ یعنی در یک کشوری به این بزرگی و با این عظمت، در قبال این ملّت، آمریکایی‌ها یا انگلیسی‌ها براحتی رئیس این کشور را به میل خودشان میبرند، یکی را می‌آورند به جای او، و بین خودشان؛ وضع آنها در ایران این‌جوری بود. خب، چه‌جوری توانسته بودند این تسلّط را پیدا کنند؟ در اینجا سنگرهایی به‌وجود آورده بودند که اوّل رژیم انگلیس، بعد رژیم آمریکا در سالهای بعد یا دهه‌های بعد، از این سنگرها استفاده میکردند برای دوام سلطه‌ی خودشان بر این کشور. انقلاب آمد و به دست جوانهای خودش این سنگرها را تخریب کرد، منهدم کرد و به جای آن، سنگرهایی برای حفاظت از انقلاب و برای حفاظت از جمهوری اسلامی و منافع ملّی به‌وجود آورد. اینها میخواهند بیایند آن سنگرهای تخریب‌شده‌ی قبلی را دوباره ترمیم کنند و این سنگرهایی را که به دست انقلاب و انقلابیون و جوانها به‌وجود آمده است از بین ببرند؛ هدف این است ........»

اما این سنگرها چیه . من در این مطلب ، این بخش از سخنان رهبری رو قرار میدم –قسمت های بولد شده را خودم نوشته ام، مابقی فرمایشات رهبری است- :

غزلی زیبا منتسب به فخرالدین عراقی

 سلام

یکی از تفریحات دوست داشتنی من ، شعر خوندنه . ادبیات ما پره از غزلها و قصیده های بسیار زیبا که وقتی میخونی و تامل میکنی می بینی چقدر زیبا ، شاعر تو رو به دنیای خیال خودش میبره .

غزل زیر، منتسب به فخرالدین عراقی یه که تقدیم تون میکنم :

ز دو دیده خون فشانم ز غمت شب جدایی

چه کنم که هست اینها گل خیر آشنایی

 

همه شب نهاده ام سر چو سگان بر آستانت

که رقیب در نیاید به بهانه گدایی

 

مژه ها و چشم یارم به نظر چنان نماید

که میان سنبلستان چرد آهوی ختایی

 

در گلستان چششم ز چه رو همیشه باز است

به امید آنکه شاید تو به چشم من درآیی

 

سر برگ گل ندارم، ز چه رو روم به گلشن

که شنیده ام ز گل ها همه بوی بی وفایی

 

به کدام مذهب است این، به کدام ملت است این

که کشند عاشقی را، که تو عاشقم چرایی

 

به طواف کعبه رفتم به حرم رهم ندادند

که تو دربرون چه کردی که درون خانه آیی

 

به قمارخانه رفتم همه پاکباز دیدم

چو به صومعه رسیدم همه زاهد ریایی

 

در دیر میزدم من، که یکی ز در درآمد

که درآ، درآ، عراقی که تو خاص از آن مایی

وطن پرستی به سبک وایبر یا اسلام ستیزی

سلام

یکی از دوستان تو وایبر پست زده که :

......ایرانی نیستی اگه این مطلبو حداقل یه بار نخونی...... من ایرانی نیستم چون عربها پ ندارند و به پارس ها میگویند فارس و من هم همین را میگویم ***** من ایرانی نیستم چون بجای درود میگویم سلام و به جای بدرود میگویم خداحافظ **** من ایرانی نیستم چون روز کوروش بزرگ (7آبان) را نمیدانم چون در تقویم من ثبت نشده است ****** من ایرانی نیستم چون عربها به من آموختند به خوراک بگوییم غذا. در حالی که به پیش آب شتر میگویند غذا و من هم تکرار میکنم ***** من ایرانی نیستم چون عربها به من آموختند بجای گفتن واق واق سگ بگوییم پارس که نام وطنمان است ***** من ایرانی نیستم چون اعراب به من آموختند بگوییم شاهنامه آخرش خوش است چون در آخر شاهنامه ایرانیان از اعراب شکست میخورند **** من ایرانی نیستم چون بجای نشر و کپی این مطلب بیخیال از کنار آن گذر میکنم ....

 به عنوان یک انسان که توی جغرافیایی به اسم ایران به دنیا اومده دوست دارم یه بار جواب خودمو به این حرف ها که خیلی مواقع توی وایبر و غیره می بینم بیان کنم؛

اسوه حسنه (1) - انجام وظیفه

سلام

خداوند در قرآن می فرماید

لقد کان لکم فی رسول الله اسوه حسنه (احزاب آیه 21) : رسول خدا برای شما الگوی نیکویی است

ماها شاید بخاطر اینکه فکر میکنیم زندگی امروز ما ماشینی شده ولی زمان پیامبر اینطوری نبوده ، ممکنه اصلا دنبال فکر کردن توی رفتار و گفتار پیامبر و الگوبرداری از اون توی زندگی امروزی خودمون نباشیم . و شاید به نظرمون اصلا قابل الگو برداری نیست . اما من سعی میکنم در چند یادداشت متناوب، در خصوص این الگو حرف بزنم تا روشن بشه که کاربرد الگوپذیری ما از ایشون چیه و چگونه میتونه در زندگی به ما کمک بکنه .

از اشعار زیبای فخر الدین عراقی

دلی یا دلبری، یا جان و یا جانان، نمی‌دانم
همه هستی تویی، فی‌الجمله، این و آن نمی‌دانم

بجز تو در همه عالم دگر دلبر نمی‌بینم
بجز تو در همه گیتی دگر جانان نمی‌دانم

بجز غوغای عشق تو درون دل نمی‌یابم
بجز سودای وصل تو میان جان نمی‌دانم

چه آرم بر در وصلت؟ که دل لایق نمی‌افتد
چه بازم در ره عشقت؟ که جان شایان نمی‌دانم

یکی دل داشتم پر خون شد آن هم از کفم بیرون
کجا افتاد آن مجنون، درین دوران؟ نمی‌دانم

دلم سرگشته می‌دارد سر زلف پریشانت
چه می‌خواهد ازین مسکین سرگردان؟ نمی‌دانم

دل و جان مرا هر لحظه بی جرمی بیزاری
چه می خواهی ازین مسکین سرگردان ؟ نمی دانم

اگر مقصود تو جان است، رخ بنما و جان بستان
و گر قصد دگر داری، من این و آن نمی‌دانم

مرا با توست پیمانی، تو با من کرده‌ای عهدی
شکستی عهد، یا هستی بر آن پیمان؟ نمی‌دانم

تو را یک ذره سوی خود هواخواهی نمی‌بینم
مرا یک موی بر تن نیست کت خواهان نمی‌دانم

چه بی‌روزی کسم، یارب، که از وصل تو محرومم!
چرا شد قسمت بختم ز تو حرمان؟ نمی‌دانم

چو اندر چشم هر ذره، چو خورشید آشکارایی
چرایی از من حیران چنین پنهان؟ نمی‌دانم

به امید وصال تو دلم را شاد می‌دارم
چرا درد دل خود را دگر درمان نمی‌دانم؟

نمی‌یابم تو را در دل، نه در عالم، نه در گیتی
کجا جویم تو را آخر من حیران؟ نمی‌دانم

عجب‌تر آنکه می‌بینم جمال تو عیان، لیکن
نمی‌دانم چه می‌بینم من نادان؟ نمی‌دانم

همی‌دانم که روزوشب جهان روشن به روی توست
ولیکن آفتابی یا مه تابان؟ نمی‌دانم

به زندان فراقت در، عراقی پایبندم شد
رها خواهم شدن یا نی، ازین زندان؟ نمی‌دانم

دیدار با شهدا

امروز صبح، جمعه ، من و دوستم -مهندس مسلم نوری از رفقای قدیم دانشگاه- رفته بودیم بهشت زهرا دیداری با شهدا تازه کنیم. رفیقم خیلی زیاد میره ولی من شاید سه چهار ماهی بود که نرفته بودم. از یکی از درب های اصلی بهشت زهرا – درب پایین حرم امام خمینی – وارد شدیم . ما همیشه از این در وارد میشیم . روزهای جمعه ، اینجا خیلی شلوغه .

عیدی که تو نباشی (به مناسبت عید فطر) ....

ای غنچه خندان چرا خون در دل ما میکنی

خاری به خود می بندی و ما را ز سر وا میکنی

از تیر کجتابی تو آخر کمان شد قامتم

کاخت نگون باد ای فلک با ما چه بد تا میکنی

ای شمع رقصان با نسیم آتش مزن پروانه را

با دوست هم رحمی چو با دشمن مدارا میکنی

با چون منی نازک خیال ابرو کشیدن از ملال

زشت است ای وحشی غزال اما چه زیبا میکنی

امروز ما بیچارگان امید فردائیش نیست

این دانی و با ما هنوز امروز و فردا میکنی

ای غم بگو از دست تو آخر کجا باید شدن

در گوشه میخانه هم ما را تو پیدا میکنی

ما شهریارا بلبلان دیدیم بر طرف چمن

شورافکن و شیرین سخن اما تو غوغا میکنی

(شهریار)

رمضان 1394 هم تمام شد.

سلام

22تیر 1394

ماه رمضان امسال، توی گرمای خرداد و تیر افتاده بود و واقعا مصداق حدیثی پیامبر بود که "روزه گرفتن در گرما جهاد است". این روزها هم که دیگه تقریبا آخرین لحظات این ماه مبارکه.

گرسنگی و تشنگی و ریاضت کشیدن‌های اینطوری بطور مداوم و یک ماهه، یک مقدار فکر آدم رو نسبت به دور و برش و زندگی اش باز می‌کنه. آدم یه مقدار عمیق‌تر نگاه می‌کنه به اطرافش.  امروز داشتم به این فکر میکردم که چقدر درگیر زندگی شدم. مسایل مادی و .. توی زندگی ام خیلی ذهنم رو مشغول خودش کرده. هر ماه بفکر پرداخت اقساط سنگین ماهیانه‌ام هستم یا بفکر درس‌هام و .. ؛ فکر کردم بهتره مدتی مادیات رو کنار بگذارم و به دنبال کسب معنویات برم :))

منتهی با تفکر بیشتر به نکات جالبی رسیدم که شما رو هم به خوندنش دعوت می‌کنم.

عدالت اقتصادی در فرصت آفرینی

سلام

در زمان اواخر دولت نهم، بحث عدالت اقتصادی در میان مسئولین مطرح شده بود. در آن زمان بنده متنی را در این موضوع با راهنمایی یک عزیز و محوریت فرصت آفرینی آماده کرده بودم . که البته هیچ وقت به چاپ و نشر نرسید. در این مطلب، خلاصه ای از متن آماده شده ارائه شده است.

شب لیله الرغایب

سلام

دیشب، اولین شب جمعه‌ی ماه رجب بود که به شب آرزوها یا لیله الرغایب معروفه.

طبق روایات معتبر از حضرت رسول (ص)، برای کسانی که آرزوهایی دارن نماز خاص و عبادت ویژه‌ای در این شب توصیه شده. گرچه به ظاهر این عمل توصیه‌شده‌ی عبادی فقط برای خواستن اون حاجت خاص بوده، منتهی من فکر میکنم اثرات مهم‌تری بر اینگونه عبادات مترتب هست که بخاطر اون ما رو توصیه به انجامش کردن.